மண்ணுலகினின்று விண்ணுலகுக்கு மனிதனை எடுத்துச் செல்லுவது அருள் பற்று. அக்ஞான இருளினின்று ஞான ஒளியில் அது கொண்டு சேர்க்கிறது. அருள் நாட்டம் வருகிறபொழுது மனிதன் கீழ்மையை அகற்றத் தீர்மானித்துக் கொண்டான் என்பதாகிறது. அருள் நாட்டம் இல்லையென்றால் மனிதன் இன்னும் விலங்குத் தன்மையிலேயே திளைத்திருக்கிறான் என்று அது நிரூபிக்கிறது. அருள் பற்றினின்று அறமும் இரக்கமும் தூய்மையும் அன்பும் தோன்றுகின்றன.

---